กลอนเกี่ยวกับธรรมะ :พรหมวิหารธรรม

         จะกล่าวถึงธรรมะอันวิเศษ    ทั้งไทยเทศมีพรหมวิหารธรรม

หากคนไทยนำมาใช้มาโน้มนำ       ความเป็นธรรมย่อมเกิดทุกแห่งหน

เพราะจิตใจส่วนลึกของมนุษย์       บริสุทธิ์ดังน้ำใสไม่ขุ่นข้น

แต่สภาพแวดล้อมล้วนเจือปน       ไม่หลุดพ้นวิบากกรรมที่ตามเรา

         หลักพรหมวิหารธรรมบุคคล ต้องผจญต้านทานการกิเลส

ที่ครอบงำหลงไหลในพระเดช       จนประเทศห้ำหั่นทำลายกัน

หนึ่งมีเมตตาต่อทุกคนเพื่อพ้นทุกข์ ผู้อื่นสุขเราสุขด้วยแบ่งปัน

อยากได้สิ่งใดดังเหมือนฝัน          เราต้องปันผู้อื่นก่อนตัวเรา

        สองมีกรุณาสงสารเจือจานกัน น้ำท่วมพลันช่วยเหลือแรงสมอง

ทั้งข้าวของบริจาคเป็นเงินทอง      ไทยทั้งผองซาบซึ้งและยินดี

บางคนบ้านน้ำจมไปกับน้ำ            สุดระกำขมขื่นทุกข์ทวี

แต่คนไทยน้ำใจไม่เคยหนี            มีไมตรีต่อกันเหมือนพี่น้อง

        สามมีมุทิตาพลอยยินดี        ผู้อื่นมีความสุขและสมหวัง

ไม่อิจฉาริษยาขึงตาใส่                พร้อมหมั่นใส้ในความดีของผู้อื่น

แต่ต้องควรยิ้มแย้มและเปรมปรี     กับคนดีมีผลงานอย่างยั่งยืน

แสดงน้ำใจไมตรีทุกวันคืน           เพื่อหยิบยื่นความรักและจริงใจ

        สี่อุเบกขาวางเฉยไม่ฝ่าฝืน   ยอมกล้ำกลืนสิ่งดีเลวและผิดถูก

หากทำใจไม่ได้ไปแบกทุกข์        อันความสุขเสื่อมสลายและเศร้าหมอง

เพราะทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง     ไม่อินังขังขอบเพราะจับจอง

มัวยึดมั่นในมายาใช่เจ้าของ          ที่ครอบครองกฎแห่งกรรมทุกคนไป