กลอนเกี่ยวกับ "อนาคตอาเชี่ยนอนาคตประเทศไทย" ตอนที่ 2

            

           การเมืองที่สับสนในอาเชี่ยน     สังคมเพี้ยนวุ่นวายและสูญเสีย
ได้แก่ไทย,ฟิลิบปินส์,อินโดนีเซีย          สังคมเปลี้ยอ่อนแรงแย่งประโยชน์
การท่องเที่ยวหยุดชงักไม่คึกคัก            ไม่กล้าพักโรงแรมแถมเดี่ยวโดด
รายได้คนท่องเที่ยวไม่ลิงโลด               จึงเป็นโจทย์ของประเทศที่วุ่นวาย
           การทำสัตยาบันเป็นของโปรด     ไม่มีโทษต่อประเทศทุกเขตขัณฑ์
หลักประกันลดวุ่นวายทุกสิ่งอัน              สภานั้นต้องรับรองเห็นพ้องด้วย
เพื่อประโยชน์สุขของคนไทย                เราร่วมใจรักสงบไม่มอดม้วย
เพื่อสังคมเศรษฐกิจความร่ำรวย             มาร่วมช่วยบ้านเมืองให้เติบโต
           การปกครองอาเชี่ยนล้วนแตกต่าง มีแนวทางปกครองที่หลากหลาย
แต่อาเชี่ยนรวมกันเพื่อเป้าหมาย           สิ่งสุดท้ายประชาคมที่ยิ่งใหญ่
ยุทธศาสตร์แข่งขันชิงได้เปรียบ            ไม่เปรียบเทียบกันเองไปถึงใหน
แต่สำคัญรวมพลังเพื่อกำไร                  ความก้าวไกลเศรษฐกิจและการเมือง
           เศรษฐกิจรายได้ของอาเซียน    มีหมุนเวียนสองล้านล้านดอลล่าร์
นับเป็นเงินจำนวนมหึมา                      ทั่วโลกหนาเฝ้ามองจ้องสังเกต
ค้ากันเองร้อยละยี่สิบห้า                      เจ็ดสิบห้าค้ากับต่างประเทศ 
ทั้งนาฟต้ายูโรไร้อาณาเขต                  เป็นประเทศรวมพลังเพื่อยั่งยืน
          แต่ยูโรหลายประเทศเริ่มล้มเหลว ล้วนดิ่งเหวเศรษฐกิจเจอพิษสง
กรีซเป็นหนี้ล้มละลายตกต่ำลง             ความมั่นคงส่งผลแถบยูโร
สหรัฐมีภาระการแบกหนี้                     เพิ่มทวีหุ้นตกอย่างอักโข
ทำทั่วโลกเศรษฐกิจไม่เติบโต              เป็นห่วงโซ่ส่งผลทั่วเอเชีย
         เอเชียนมีประชากรหกร้อยล้าน   เป็นพื้นฐานเจรจาการต่อรอง
หากเอเชียเติบใหญ่ไม่เป็นสอง           ช่วยผูกคล้องเอเชียนเติบโตด้วย
สามปีเกิดประชาคมสมใจจัง                เป็นพลังเปิดโลกเพื่อร่ำรวย
ค้าเสรีเปิดพรมแดนไม่เสียมวย             ใครฉกฉวยช่วงชิงย่อมแซงไกล