กลอนเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ตอนที่ 2

 
     ตอนสองพูดบุคคลและองค์การ       เพื่อขับขานเป็นวลีวจีสม
เรื่องมนุษย์นั้นหนาเป็นสังคม               คือจิตบ่มหรือไร้จิตพินิจจำ
พวกเรามีสัมพันธ์กันถ้วนหน้า               เป็นภาษาสื่อสารอย่างหรูหรา
วางแผนพร้อมพัฒนาทั่วอาณา             กับบุคลาเกี่ยวข้องไม่หมองใจ
    ด้วยฝีมือนักบริหารพัฒนา               สร้างคฑาสู่ฝันทุกชั้นชน    
วรยุทธ์เยี่ยมยอดในบัดดล                  จากคิคค้นวิจัยรายละเอียด
พฤติกรรมซ่อนเร้นเป็นพะเนิน             ไม่ประเมินในมนุษย์นึกรังเกียจ
คอยเพาะบ่มอบรมไม่พึงเครียด             โดยให้เกียรติถ้วนหน้าพาใจเพลิน 
    ด้วยมนุษย์เป็นสัตว์โลกที่ซับซ้อน     ยิ่งยอกย้อนยากยิ่งอย่างหลากหลาย
ทั้งนึกคิดรู้สึกอย่างเห็นลาย                 ทั่วทุกกายคนเราต่างเพราะกรรม
ทั้งหน่อเนื้อพงศ์เผ่าเหล่าสกุล             ทั้งความเชื่อค่านิยม,การกระทำ
ศาสนาการเมืองเรื่องเงื่อนงำ              พูดคิดทำต่างกันทุกถ้วนคน
    นักวิทยาโต้แย้งพันธุกรรม               สิ่งแวดล้อมพร้อมมากับมนุษย์
กระทบถึงสมรรถนะปัญญาสุด              ต่างก้าวรุดความมุ่งมันไม่บั่นทอน
และแนวโน้มส่งผลการกระทำ              เป็นกงกรรมของคนล้วนหลอกหลอน
ต้องเติมแต่งต่อเติมเสริมบทกลอน        บุคลากรล้วนเหมาะเจาะกับงาน