กลอนเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ตอนที่ 3

        จะกล่าวถึงองค์การกับชีวิต             เป็นสิ่งติดตัวตนกับแวดล้อม
เกิดตายนั้นไม่แปรผันอย่างยินยอม          ไม่อาจถอนยึดติดสนิทพลัน
องค์การคือกลุ่มบุคคลมารวมกัน               โดยแบ่งปันร่วมคิคประจำวัน
เพือบรรลุเป้าหมายอย่างสร้างสรรค์          ทุกคืนวันเวียนว่ายคล้ายวงจร
         มูลิน (2005)อธิบายองค์การนั้น      ประสานกันด้วยกลุ่มในสังคม
เพื่อบรรลุเป้าหมายอย่างชื่นชม               ร่วมเกลียวกลมบ่มจิตพิสมัย
จิตสำนึกตรึกตรองปรองใจดู                    สู่ประตูเป้าหมายพิชิตชัย
เป็นกำไรก่อเกื้อเอื้ออำไพ                      สอดประสานแผนคิดกิจกรรม
        ด้วยองค์การกอปร์ด้วยสามประเภท  ในขอบเขตรัฐธุรกิจเอ็นจีโอ
ธุรกิจกำหนดกฎทุนมากโข                      เพื่อเติบโตมีำกำไรในแข่งขัน
ไร้โครงสร้างภาครัฐมาแย่งฝัน                 ไม่กีดกันก้าวก่ายระหว่างกัน
องค์กรรัฐทั้งหลายที่รัฐคุม                       ไม่ส้องสุมเสพสุขจากกำไร
        เอ็นจีโอผลิตสินค้าบริการ                เพื่อประโยชน์สังคมคนทั้งหลาย
ไม่หากินเหมือนธุรกิจหากำไร                  ไม่มีใครเป็นเจ้าของกิจการ
ไม่แบ่งแยกแบ่งฝ่ายการรับใช้                  ใครก็ได้ดูแลเพื่อสืบสาน
เป็นเครื่องมือภาครัฐที่เจือจาน                  โดยไม่ผลาญงบประมาณร่วมหากิน
        องค์การก่อกำเนิดมาจากคน             ไร้บุคคลไร้องค์การไร้ความสุข
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าหนีความทุกข์               มาร่วมปลุกพลังคนชนทั่วหล้า
ทำเป็นทีมเพื่อองค์การได้ก้าวไกล             เป็นวิสัยสมาชิกที่แกร่งกล้า
ยกระดับสิ่งดีงามพัฒนา                           ด้วยอาสาเสียสละร่วมแบ่งปัน