กลอนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตอนที่ 66

          การลงทุนตัวบุคคลนั้นหมายถึง      สิ่งคนึงมาตรฐานนานาชาติ
  เป็นนโยบายฝึกอบรมมิได้ขาด               มาจากชาติอังกฤษเป็นผู้นำ
  จุดประสงค์สำคัญเพื่อส่งเสริม                เพื่อต่อเติมลงทุนมุ่งเน้นย้ำ
  การพัฒนาบุคคลให้เลิศล้ำ                   โดยหนุนนำจุดประสงค์ธุรกิจ
         โดยผ่านการอบรมบ่มกระทำ          เพื่อเสริมซ้ำลงทุนในบุคคล
  สร้างข้อผูกพันสาธารณชน                   เพื่อทุกคนบรรลุเป้าหมายไกล
  องค์การจำเป็นต้องเร่งด่วน                   การทบทวนความจำเป็นฝึกอบรม
  และรวมถึงพัฒนาอย่างแหลมคม            เพื่ออบรมจากสรรหาจนเกษียณ
         องค์กรต้องประเมินความเหมาะสม   การอบรมพัฒนาที่ลงทุน
  เพื่อวัดถึงความสำเร็จอย่างเป็นคุณ         สร้างสมดุลย์ปรับผลอนาคต(Marchington and Wilkinson,2000)
  การอบรมเป็นวิถีประสิทธิผล                 ความรู้คน,ทักษะเป็นปรากฎ
  เพราะหมายถึงช่วงอบรมตามกำหนด       เพื่อภาพพจน์วิทยากรดำเนินการ
         ในสภาพแวดล้อมที่เปลื้องปลด      เื่พื่อมุ่งลดความรู้สึกไม่ปลอดภัย
 บุคคลสร้างสัมพันธ์เรียนรู้ได้                  โดยเปิดใจล้างพฤติกรรมเก่า
 เปรียบเสมือนก้อนน้ำแข็งที่ละลาย           เพื่อขยายต่อเติมได้หลายเท่า
 โอกาสแทรกซ้อนอบรมมีบางเบา            ไม่ต้องเฝ้ากังวลกับการงาน
         ประสิทธิ์ผลต้นทุนอยางย่อมเยาว์    เมื่อนำเอาฝึกอบรมแก่บุคคล
 มากกว่าสอนและแสดงทักษะคน             ปัจเจกชนแตกต่างตามเวลา
 เหตุการณ์ฝึกอบรมต้องชัดเจน                บุคคลเห็นการเรียนรู้อบรมมา
 องค์ประกอบปฏิสัมพันธ์สังคมหนา           ได้พบว่าเรียนเป็นกลุ่มช่วยบุคคล
         แม้นว่าฝึกอบรมวัดยากหนา           ไม่ตีตราฝึกอบรมนำมาใช้
 ว่าเป็นการจัดการแท้จริงไซร้                   นั้นไม่ใช่เหตุผลการอบรม
 เพราะอบรมมุ่งผลอนาคต                      ไม่จับจดปัจจุบันที่สร้างสม
 งานมนุษย์มุ่งบรรจุความเฉียบคม              เพื่ออบรมมีเวลาอย่างเต็มที่