กลอนสามท่อน "แนวคิดรัฐประหาร"

          รัฐประหารแบบไทยไทย  ประเทศใหนไม่มีเหมือน  สะกิดเตือนคนไทย
     แปดสิบปีที่ผ่านไป           เกิดแล้วไซร้สิบแปดครั้ง    ไม่เห็นครั้งใดดี
     มีแต่เดินถอยหลัง            ทั่วโลกทั้งติฉิน                ทั่วแผ่นดินร้อนระอุ
     ก่อให้เกิดแตกแยก           แผ่นดินแตกเป็นก๊ก           ต่างหยิบยกโจมตี
          ด้วยวิธีแยบยล           อุบายกลแยบคาย             เพื่อยื้อแย่งอำนาจ
     ต้องหาความชอบธรรม     เพื่อหาทางทำลาย            ด้วยมุ่งหมายไม่ดี
     โดยเบื้องหน้าดูดี            แต่หลังฉากเปลี่ยนสี          และย่ำยีคนไทย
     ทำให้ชาติล้าหลัง            คอยฉุดรั้งก้าวไป              คนส่วนใหญ่ยากจน
          รัฐประหารนั้นเกิดขึ้น   ทุกวันคืนเป็นอยู่               เพราะมีผู้คุมอำนาจ
     คอยกำกับรัฐบาล            มุ่งเผาผลาญความดี          และป้ายสีหาเรื่อง
     วางกับดักต่อเนื่อง           คอยคุยเขื่องทับถม           มุ่งคอยล้มรัฐบาล
     อาจเป็นการยึดอำนาจ      ประชาราษฎร์ข่มขืน          คนถือปืนคุมเกมส์
          รัฐประหารแบบเนียน   โดยคิดเขียนวางแผน         ด้วยวางแปลนปฏิวัติ
     โดยตุลาการภิวัฒน์          โดยเลือกคัดพรรคพวก      มาผนวกแนวใหม่
      เพื่อภาพพจน์ดูดี             ใช้วิธีไม่รุนแรง                ด้วยจัดแจงล่วงหน้า
     ฝืนอำนาจชาวประชา        สร้างปัญหาปกครอง         ล้มเจ้าของอธิปไตย
          เนื่องเพราะปฏิวัติ        จึงได้จัดองค์กร               ควบคุมซ้อนอำนาจ
     จากระบบอุปถัมภ์             โดยมุ่งย้ำพวกพ้อง           ที่ปรองดองเฉพาะพวก
     ใช้วิธีควบคุม                   บังคับบัญชาเชิงซ้อน        ที่สะท้อนอำนาจเก่า
     ไม่ยอมรับเปลี่ยนแปลง      ทั่วทุกแห่งในโลก             ล้วนเปลี่ยนโชคชะตา
           ในยุคโลกาภิวัฒน์       มิควรจัดกะลา                 การศึกษาถูกครอบ
      ทั้งความคิดการกระทำ      คอยหนุนนำล้าสมัย          พาชาติไทยถอยหลัง
      แม้นได้รัฐบาลแสนดี        ไม่อาจหนีอำนาจเก่า         คอยตามเฝ้ารุกล่า
     ไม่คอยให้โอกาส             หากผิดพลาดบางครั้ง        ยังตามหลังทุบตี
           รัฐบาลประชาชน        แม้นว่าคนส่วนใหญ่           ที่คนไทยเลือกมา
     ดูเหมือนว่าเป็นรอง           มุ่งจับจ้องจับผิด               คนอาจคิดคลาดเคลื่อน
     หากไม่มาศึกษา               มีเวลาเฝ้ามอง                 การเมืองของประชา
     ไม่อาจรู้เท่าทัน                เล่ห์เหลี่ยมชั้นการเมือง      ล้วนเป็นเรื่องสำคัญ
           ประชาธิปไตย            มาจากไทยเรียกร้อง          เป็นเจ้าของอำนาจ
     หากความคิดไม่ฉลาด        ยอมเป็นทาสไร้ธรรม         ยอมรับกรรมของมนุษย์
     แต่ประชาเร่งรุด                ชีวิตสุดรันทด                  อนาคตริบหรี่
     เพราะหวังผู้นำดี               มาช่วยชี้หนทาง               เพื่อสรรสร้างรุ่งเรือง