กลอนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตอนที่ 59

            การเรียนรู้และองค์กรการเรียนรู้     เป็นประตููสู่ระบบเศรษฐกิจ
ที่เป็นฐานความรู้เชิงประดิษฐ์                   เฉกความคิดองค์การก็เช่นกัน
ล้วนต้องการก้าวไปอยู้่ข้างหน้า                 ประจักษ์ว่าทรัพยากรที่สำคัญ
อย่างยิ่งยวดที่สุดคือความรู้                      เห็นเด่นชัดคือบุคคลที่ส่งเสริม
            และพัฒนาสนับสนุนความรู้กัน      ครั้งหนึ่งนั้นมองว่าคนคือทรัพย์สิน
ทรงคุณค่าแก่องค์การเป็นอาจินต์              ไม่สุดสิ้นส่งเสริมคล้ายคลึงกัน
โดยต้องมีคุณลักษณะที่คล้ายคลึง             ต้องนึกถึงสถานที่ให้ความรู้นั้น
และเรียนรู้ร่วมกันมุ่งแบ่งปัน                     ไม่อาจฝันว่าง่ายดายอย่างที่คิด
           ในการสร้างความรู้,ปรับปรุงกัน       ข้อมูลนั้นต้องรักษาเพื่อบุคคล
เพื่อถ่ายทอดงานถึงวิธีไม่สับสน                ที่ผู้คนเรียกว่าชำนาญการ
แสดงถึงสิ่งที่ควรทำให้สัมฤทธิ์                 เดี๋ยวนี้คิดคิดคาดหวังมุ่งผสาน
ต้องรู้ถึงวิธีทำสำเร็จงาน                         หากไม่ผ่านต้องทดแทนวิธีใหม่
           การเรียนรู้ของบุคคลยุคเปลี่ยนผ่าน หมายถึงการกำกับด้วยตัวเอง
กระบวนงานปรับตัวแบบคนเก่ง                 ไม่ละเลงเสียเวลาในการงาน
ต้องเรียนรู้คู่กันไปเสียเวลา                       ไม่รอช้าคอยจดจำสังเกตการณ์
ในกิจกรรมธุรกิจทุกเมื่อวาน                     การจัดการสัมพันธ์กับลูกค้า
           ประสบการณ์งานบุคคลแฝงเร้นงาน คุณค่าการเรียนรู้ที่ทำงาน
โดยผ่านกิจกรรม,ปฏิสัมพันธ์การ               บริหารความรู้และเรียนรู้่
บุคคลากรเรียนรู้ก็ต่อเมื่อ                         ได้ก่อเกื้อมีส่วนร่วมและเชิดชู
ช่วยเพิ่มความผูกพัน,จูงใจดู                     เป็นประตูส่เรียนรู้ของบุคคล
           ใช่ทุกคนได้ประโยชน์การเรียนรู้     ทุกอณูทีทำงานได้ทุกคน
แต่องค์กรไร้ทรัพยากรที่มากล้น                เกี่ยวกับคน,เงินทอง,เวลางาน
ที่ทำให้ทุกคนได้เรียนรู้                           นำไปสู่สร้างโอกาสตามพื้นฐาน
ทางสังคม,สถานภาพการทำงาน               ไม่ก่อการอคติในฝีมือ





ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ระบบการเมืองที่ดีเหมือนปลาในอ่างแก้วที่มองเห็นตัวปลาชัดเจน

ตัวแบบจำลองภารกิจของแอสริช (Ashridge Mission Model)

การปฏิรูปการศึกษาในต่างประเทศ