puasansern999

           แนวคิดสามเส้าของทุนทางปัญญาชี้ให้เห็นว่า ในขณะที่บุคคลได้ดำเนินการ,รักษาและใช้ความรู้ (ทุนมนุษย์) ในการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา (ทุนทางสังคม) ในการดำเนินการเสริมสร้างความรู้โดยองค์การ (ทุนองค์การ)            ในทัศนะของแชทสเก็ล (2004) ได้แสดงให้เห็นว่า"สัจจธรรมก็คือองค์การไม่มีอะไรมากไปกว่าการขยายขอบเขตของความคิดและการกระทำของมนุษย์ มันคือความรู้,ทักษะ,และความสามารถของบุคคลที่ส่งเสริมค่านิยม, และมุ่งเน้นสิ่งที่เป็นปัจจัยเกี่ยวกับการดึงดูด,การ รักษา,การพัฒนาและการบำรุงรักษาทุนมนุษย์ในสิ่งที่พวกเขาแสดงออก ความรู้ของบุคคลเป็นการถ่ายทอดและบรรจุโดยผ่านกระบวนการจัดการความรู้   แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่พอกันกับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการพิจารณาทุนทางสังคม   กล่าวคือเป็นวิถีทางในการนำความรู้ไปพัฒนาโดยผ่านปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวบุคคล   สิ่งนี้เป็นทัศนะโดยบอนติส และคณะ(1999) ซึ่งความรู้ไหลผ่านเฉกเช่นเดียวกับที่จัดเก็บความรู้ที่มีเนื้อหาสาระ ทุนทางปัญญาจึงพัฒนาและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และเป็นส่วนสำคัญในบทบาทที่แสดงโดยตัวบุคคลที่กระทำการร่วมกันในกรรมวิธีเหล่านี้             ความมีประสิทธ

              จากแนวคิดของออสบอร์น และเกบเล่อร์ ให้ทัศนะว่ารัฐบาลไม่สามารถบริหารงานได้ดี เพราะว่ารัฐบาลมีโครงสร้างที่มีขั้นตอนที่ยาว (Tall) ,อืดอาดล่าช้า, เน้นรวมศูนย์อำนาจมากเกินไป,ยึดติดกฎเกณฑ์มากเกินไป  เขากล่าวว่า "เราได้ออกแบบหน่วยงานภาครัฐเพื่อปกป้องประชาชนในการต่อต้านนักการเมืองและข้าราชการที่มีอำนาจมากเกินไป หรือใช้เงินสาธารณะไปในทางที่ไม่ถูกต้องในการขโมยเงินสาธารณะ  เราจึงไม่สามารถจัดการกับเงินสาธารณะได้  ในการพยายามควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง จนกระทั่งเรากลับล้าหลังกับวิธีการจัดการแบบสั่งการในการทำงานให้สำเร็จ เป็นการกำหนดกฎเกณฑ์ในกระบวนการ, การควบคุมปัจจัยนำเข้าซึ่งเรามักละเลยกับผลลัพธ์ที่ได้  จึงเป็นผลที่ทำให้ออสบอร์น และเกบเล่อร์เสนอแนะความคิด "รัฐบาลประกอบการ" (Entrepreneur Government) เป็นรัฐบาลที่มีการรณรงค์และแข่งขันกับธุรกิจที่มุ่งแสวงหากำไร และหน่วยงานอื่น ๆของรัฐบาล               หลักการ 10 ประการของรัฐบาลรื้อปรับระบบ (Reinvention) ซึ่งเป็นรัฐบาลเน้นประกอบการได้แก่               1. เป็นรัฐบาลที่เป็นตัวเร่ง ใช้หลักการกำกับการพายเรือมากกว่าพายเรือ        

            ไม่มีอะไรสำคัญอะไรเลยที่มากไปกว่าการประดิษฐ์คิดค้น,การสร้าง,และผู้ชำนาญในโลหะกรรมเป็นเรื่องเล่าของ คาร์ล จี.บาร์ธ ผลงานบุกเบิกกับแนวคิดของเฟรดเดอริค ดิบบลิว.เทย์เล่อร์ในการพัฒนาการจัดการแบบวิทยาศาสตร์  ด้วยขบวนการเคลื่อนไหวแนวคิดนี้เป็นการปฏิวัติการผลิตในอเมริกาและทุกหนแห่งในการใช้วิทยาศาสตร์มาทดแทนสำหร้บวิธีการกฎแห่งหัวแม่มือ (Rule of Thumb) ที่ครั้งหนึ่งเคยได้แพร่หลายเป็นการทั่วไปในโรงงานอุตสาหกรรม  ในขณะที่บาร์ธเองเป็นตัวแสดงสำคัญในเรื่องนี้    เขาได้แรงสนับสนุนจากวิศวกรคนอื่น ๆ จากประเทศนอรเวย์ที่เติมความสำคัญอย่างมากที่สุดที่แนวโน้มความคิดในปัจจุบัน              การจัดการแบบวิทยาศาสตร์ประกอบด้วยการประยุกต์ผลที่เกิดขึ้นอย่างใคร่ครวญระแวดระวังและการสังเกตการณ์ต่อการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรม  และดังนั้นจึงมีการจัดตั้งแผนกหนึ่งระหว่างฝายจัดการและอีกฝ่ายคือฝ่ายแรงงน  จึงมีความหมายถึง "องคาพยพของทฤษฎีและการปฏิบัติการที่มุ่งตรงต่อความมีสมเหตุสมผลมากขึ้นและมีผลงานที่มีประสิทธิภาพในโรงงานอุตสาหกรรม  ขณะที่ได้เคยนำมาใช้เป็นต้นแบบพร้อมกับการอ้างอิงต่อการทำงานโดยตรงในการเพิ่มผ

          องค์ประกอบสำคัญของทุนทางปัญญา มีอยู่ด้วยกัน 3 ประการได้แก่             1. ทุนมนุษย์ (Human Capital)  - คือความรู้,ความสามารถ, และสมรรถภาพในการพัฒนาและนวัตกรรมที่ดำเนินการในองค์การใดองค์การหนึ่ง             2. ทุนทางสังคม (Social Capital) - คือโครงสร้าง,เครือข่าย,และกรรมวิธีที่ทำให้บุคคลสามารถเข้าถึงและพัฒนาทุนทางปัญญาซึ่งแสดงโดยคลังความรู้และสายธารของความรู้ที่ได้รับมาจากความสัมพันธ์ภายในและภายนอกองค์การ             3. ทุนขององค์การ (Organizational capital) - คือความรู้ในเชิงสถาบันที่เป็นกรรมวิธีจากองค์การใดองค์การหนึ่งกล่าวคือมีการจัดเก็บความรู้ในฐานข้อมูล,คู่มือต่าง ๆเป็นต้น (Youndt,2000) มักเรียกกันว่าเป็นทุนเชิงโครงสร้าง (Structured capital) (Edwinson and Malone,1997) แต่คำว่าทุนองค์การได้รับชื่นชอบโดยยอห์นเพราะว่าเขามีทัศนะว่ามันจะช่วยชักนำให้มีความกระจ่างมากขึ้นกล่าวคือเป็นความรู้ที่องค์การมีความเป็นของตนเองอย่างแท้จริง             ความสำคัญของทุนทางปัญญา              แนวคิดเชิงไตรลักษณ์ของทุนทางปัญญา คล้าย ๆกับของพุทธศาสนาคือ ศีล,สมาธิ,ปัญญา  ซึ่งระบุว่าในขณะที่

                แนวคิดเกี่ยวกับทุนมนุษย์เกี่ยวข้องกับการสร้างมูลค่าเพิ่มบุคลากรเพื่อตอบสนององค์การ เป็นถ้อยคำที่กล่าวมาอย่างดีโดยเชสเกล (2004) ว่ามันคือทุนมนุษย์กล่าวคือเป็นผู้สร้างความแตกต่างหลากหลายสำหรับองค์การและโดยหลักพื้นฐานที่แท้จริงสำหรับ "การได้เปรียบเชิงแข่งขัน"    สำหรับทฤษฎีทุนมนุษย์ดังที่ได้ระบุโดยเอห์เรนเบอร์กและสมิธ (1997) โดยมีแนวความคิดว่าบุคลากรในฐานะผู้เติมเต็มชุดของทักษะที่สามารถได้รับการว่าจ้างกับนายจ้าง  ความรู้และทักษะที่คนงานมี   ซึ่งมาจากการศึกษาและการฝึกอบรม ได้แก่การฝึกอบรมที่นำเอาประสบการณ์ที่สร้างสต๊อคของทุนการผลิต                 ทุนมนุษย์คือองค์ประกอบสำคัญของทรัพย์สินที่ไม่สามารถสัมผัสได้ขององค์การ   ทรัพย์สินที่สัมผัสได้แก่การสำเนาเอกสาร, การสร้างความสัมพันธ์กับลูกค้า,ยี่ห้อและภาพพจน์บริษัท   แต่สิ่งต่าง ๆเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งโนว์ฮาว (know-how)  จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ของบุคลากร เป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จทางธุรกิจในฐานะที่เป็นทรัพย์สินแบบแข็ง ความสำคัญของทรัพย์สินมนุษย์อธิบายเหตุผลได้ว่าเป็นการวัดผลคุณค่าในฐานะเป็นปัจจัยของการประเมิ

               จุดประสงค์ที่แท้จริงขององค์การ    ยุคบริหารสมัยนวกาล       ไคล์เนอร์ เขียนข้อความอย่างกล้าหาญ      ว่าองค์การทุกแห่งต้องรักษา       ส่งเสริมกลุ่มแกนหลักให้พอใจ                โดยวิสัยมักเป็นในแนวหน้า       ฝ่ายจัดการระดับสูงเป็นหน้าตา                กลุ่มหลักหนามักมิใช่สิ่งซ่อนเร้น                 หรือทำสิ่งเลวร้ายหลบสายตา       แต่กลับพาความหวังดีที่สุด       ยกระดับมนุษย์ชาติให้ก้าวรุด                  เพิ่มแรงฉุดความสามารถบุคลา         กลุ่มแกนหลักองค์การคือพลัง                 ขับเคลื่อนยังทั้งทิศทางสู่ข้างหน้า       สู่เป้าหมายถูกต้องแก่พารา                     ทุกคนหนายินยอมและทำตาม                 ไม่มีสมาชิกใดถูกนำพา               กลุ่มหลักหนามิใช่กำกับทาง       แต่กลุ่มหลักและสมาชิกที่จัดวาง             ต้องแยกทางสิ่งชอบธรรมบริหาร       กับเรื่องวิถีบุคคลและผลงาน                   กลุ่มหลักงานมักไม่เห็นในองค์การ       แต่ปรากฎในจิตใจพนักงาน                    กระทำการตามคาดหวังของบุคคล                 ปราศจากการไต่ถามกลุ่มหลักงาน  ในรูปการณ์ความรู้

                  สมรรถนะแก่นแกนขององค์การ    ความคิดอ่านโดยฮาเมล,พาฮาลัด         ในทัศนะกลยุทธ์อย่างเจนจัด                 ความแจ่มชัดมองจากในไปสู่นอก (inside-out strategy)         จากตัวแบบ Five Force แนววิเคราะห์      ผู้เริ่มก่อคือพอร์ตเตอร์ท่านกล่าวบอก         ตลาด,การแข่งขันโลกภายนอก              ลูกค้างอกเติบโตอย่างมากมาย                  ถือเป็นจุดเริ่มต้นไม่กลิ้งกลอก       ไม่ลวงหลอกเป็นกลยุทธ์หลัก         การแข่งขันถูกสร้างจากแรงผลัก             สิ่งแน่นักสมรรถนะแก่นแกน         ด้วยต้นทุนที่่ต่ำกว่า,รวดเร็วยิ่ง                ต้องนำดิ่งทิ้งคู่แข่งแซงทั่วแดน         สมรรถนะแก่นแกนหาเทียบแทน             มาจากแผนฝ่ายจัดการมองการณ์ไกล                  รวมเทคโนโลยี่อย่างแน่นแฟ้น       ความโลดแล่นทักษะสมรรถนะ         โดยธุรกิจบุคคลไม่ลดละ                       ต้องชนะด้วยปรับตัวการเปลี่ยนแปลง          สมรรถนะแก่นแกนอาจรวมถึง                สิ่งคนึงความรู้เฉพาะด้าน          และความรู้ซ่อนเร้นมานมนาน                ต้องเน้นการบูรนาทุกแง่มุม                  บทความสมรรถนะ