ความหวังแห่งอนาคตเกี่ยวกับทุนมนุษย์

          คนเราส่วนมากในยุคคนทำงานฝ่ายบุคลากรในยุคต้น ๆ ดูแล้วเป็นคนดี   พวกเขาไม่ได้เน้นเรื่องธุรกิจเลย และได้รับอิทธิพลในสิ่งที่พวกเขากระทำและวิธีการที่เขาได้กระทำ   ในขณะที่ฝ่ายจัดการได้สังเกตรูปแบบการบริหารงานต่าง ๆ  จึงได้หันกลับมามีความเชื่อว่าสิ่งนี้เป้นสิ่งที่ฝ่ายบุคลากรควรเป็นไปในอนาคต  ซึ่งได้กล่าวมาแล้วตอนต้น   ฝ่ายบุคลากรหลายคนยังคงทำงานในฐานะฝ่ายทรัพยากรมนุษย์   เมื่อปีที่่ผ่านมาผู้เขียนได้นั่งอยู่กับโต๊ะตัวหนึ่งรายล้อมด้วยสตรีจำนวนมากจากการสำรวจของบริษัท 500 บริษัทโดยวารสารฟอร์จูน  และได้ไต่ถามพวกเขาเกี่ยวกับกิจกรรมที่่เขาทำอยู่ในปัจจุบัน   มีสตรีคนหนึ่งอาสาขึ้นมาพูดว่าบริษัทเพิ่งได้รับชัยชนะในการทำสัญญาที่สำคัญกับรัฐบาล ที่กำลังดำเนินการเกี่ยวกับการสื่อสารดาวเทียม   และแล้วหล่อนได้หันหลังไปหาเพื่อนร่วมงานของเขาและถามว่ามันคือสัญญาอะไร? สตรีคนนั้นตอบว่า "ฉันไม่รู้ ฉันพยายามที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับบริษัทนี้"

           ในระหว่างทศวรรษเมื่อปี ค.ศ.1990  วิชาชีพทางด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์สายพันธ์ใหม่เริ่มต้นเกิดขึ้นซึ่งไม่เหมือนกับรุ่นก่อน ๆ ทั้งผุ้ชายและผู้หญิงมุ่งเน้นไปยังการมีส่วนร่วมในธุรกิจ  ส่วนมากจบปริญญาทางด้านธุรกิจ   บางคนจบปริญญาโทบริหารธุรกิจสาขาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ (ซึ่งคำนี้ดูเหมือนว่าจะถูกตัดออกไป)   พวกเขาใช้คอมพิวเตอร์ตั้งแต่ระดับอุดมศึกษา และพวกเขารู้ถึงวิธีการจัดการกับตัวเลข   เขามองที่ทำงานเหมือนสถานที่เรียนรู้, เติบโต,ทุ่มเทเสียสละ และได้รับความร่ำรวย ในครั้งอดีตที่ผ่านมาเมื่อคนส่วนมากในสำนักงานฝ่ายบุคลากรมักล้มเหลว  ฝ่ายบุคลากรสายงานหลักหรือพนักงานประชาสงเคราะห์ซึ่งมีชีวิตอยู่กับการทำงานกับคน     ทรัพยากรมนุษย์จึงได้รับการปลุกกระแสจากคนรุ่นใหม่ในวิชาชีพที่เน้นธุรกิจ    พวกเขาคือบุคคลที่ไม่เชื่อต่อไปอีกแล้วที่มีคำกล่าวว่า "คุณไม่สามารถวัดผลในสิ่งที่คุณทำลงไป"   หลังจากหลายทศวรรษที่ผ่านไปของข้อโต้แย้งนี้  เดี๋ยวนี้เกือบทุกคนยอมรับว่ามันเป็นไปได้ในการวัดผลเชิงปริมาณในมุลค่าทางเศรษฐกิจของการปฏิบัติหน้าที่ด้านทรัพยากรมนุษย์

             เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ได้เข้ามาโหมกระหน่ำในปี ค.ศ. 1990  บริษัทเช่นพีเพิ้ลซอฟท์ และแซพ ได้ออกแบบระบบข่าวสารข้อมูลทางด้านทรัพยากรมนุษย์ด้วยจุดเด่นทางด้านการวิเคราะห์การรายงาน  สมรรถนะคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลได้ทำให้เกิดผลดีในซอฟท์แวร์ใหม่ ๆ  ช่วยให้ผู้จัดการและเพื่อนร่วมงานในทุกแผนกฝ่ายก้าวไปสู่ระบบควอนตัม (รังสี)ในผลผลิตดุจเดียวกันกับความเข้าใจในธุรกิจ   การเพิ่มที่เก็บข้อมูลของคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลทำให้การปฏิบัติงานในทุกวันนี้เก็บบันทึกไว้ในเดสก์ทอป   สิ่งนี้ตามไปด้วยการแปลผลข้อมูล,การเผยแพร่ข้อมูล, และเครื่องมือในการตีพิมพ์ในเดสก์ทอปทำให้ทุกคนมีอำนาจในการรวบรวม,ครอบครอง,แสดงผล,และรายงานข้อมูล  ความเติบโตที่ผลิบานอย่างรวดเร็วของอินเตอร์เน็ตและการพัฒนาของเบราเซ่อร์ในกลางทศวรรษที่เชื่อมโยงติดต่อกับทุกคนได้ และทำให้มีความสามารถในการสื่อสารทั้งกระบวนการและผลลัพธ์   การจัดการที่เห็นแจ้งนี้ได้ช่วยให้การเข้าถึงการบันทึกในออนไลน์เช่นเดียวกันกับความหลากหลายของบริการออนไลน์ด้วยตนเอง

            ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีได้เคลื่อนย้ายไปสู่กำแพงสุดท้ายต่อการสร้างความน่าเชื่อถือทางการเงินสำหรับฝ่ายทรัพยากรมนุษย์   ปัจจุบันนี้เป็นเรื่องง่ายมากสำหรับทรัพยากรมนุษย์ในการดำเนินการทางธุรกิจมากกว่าเป็นศูนย์ค่าใช้่จ่าย   ตามความเป็นจริง  ทรัพยากรมนุษย์สามารถแสดงถึงวิธีการที่กิจกรรมของทรัพยากรมนุษย์สามารถสนองตอบรายได้หรือลดรายจ่าย   กล่าวคือในฐานะที่คุณเดินผ่านไปยังแผนกต่าง ๆ  คุณจะพบว่ามากกว่า 100 เมตรที่่คุณสามารถเดินได้   พวกเขาจะช่วยให้คุณเข้าใจได้เป็นอย่างดีว่าคุณกำลังทำอะไร และทำรายงานให้ผู้บริหารระดับสุงอย่างน่าสนใจ

                   

พลังสนับสนุนจากฝ่ายจัดการระดับสูง

            เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ผู้จัดการอาวุโสเริ่มต้นในการเอาใจใส่ต่อหน้าที่ทรัพยากรมนุษย์

ทัศนคติแนวใหม่เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดความได้เปรียบทางเศรษฐกิจได้มากที่สุดในฐานะที่เป็นการใช้ความเป็นมนุษยนิยม   ซึ่งเป็นที่รับรู้อย่างดีในการขาดแคลนคนเก่งในทุกระดับ   ฝ่ายจัดการเริ่มต้นยอมรับความจริงที่ว่าบุคลากรเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้   บุคคลที่มีความสามารถ ได้รับแรงจูงใจเป็นคนไร้ค่าและไม่สามารถมีอะไรมาแลกเปลี่ยนได้ จึงมีความเชื่อมาเป็นเวลาเนิ่นนาน   ด้วยเหตุผลที่ตระหนักรู้อย่างแอบแฝง   ทรัพยากรมนุษย์จึเป็นทั้งการได้รับแรงสนับสนุนและได้รับสิ่งท้าทาย   ฝ่ายจัดการมักจะมองสิ่งที่พอใจโปรดปรานโดยมองข้ามข้อเรียกร้องเรื่องทุนสนับสนุนหรือบุคลากรมากกว่าสิ่งที่มีอยู่ในอดีต  โดยตอบสนองฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ให้สร้างข้อสันนิษฐานทางคุณค่าที่อยู่นอกเหนือเพียงแต่การแสดงผลเท่านั้น   เมื่อเร็ว ๆนี้ฝ่ายจัดการได้เริ่มต้นผลักดันเพื่อดูผลตอบแทนจากการลงทุนที่อยู่เหนือลมปากจากอัตวิสัยเท่านั้น    ดังนั้นข่าวดีนี้ได้ทำให้เกิดกับการสร้างราคา และโชคดีที่นักบริหารทรัพยากรมนุษย์วิชาชีพกำลังแสวงหาราคาที่ยอมรับได้และภายในสิ่งที่สามารถบรรลุผลสำเร็จได้

             ความคิดประการแรกคือ  "หากปราศจากข้อมูลที่เราพึงมี สิ่งนั้นก็เป็นเพียงความคิดเห็นเท่านั้น"

             โดยสรุป ตามทัศนะของบ๊อบ ได้แลน กล่าวไว้ในปี ค.ศ. 1960 ว่า "ยุคสมัยที่ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์กำลังเปลี่ยนแปลง"  องค์การไม่สามารถซื้อการสนับสนุนจากบุคลากรได้อีกต่อไปสำหรับบุคคลที่ไม่สามารถอุทิศตัวอย่างชัดเจนในเป้าหมายเชิงกลยุทธ์ของธุรกิจ    ฝ่ายจัดการระดับสูงเพียงแต่มีโอกาสอยู่สองโอกาส  โอกาสแรกคือการเปลี่ยนทรัพยากรมนุษย์ไปสู่หน้าที่การเติมเต็มคุณค่า และโอกาสประการที่สองคือการจ้างเหมาบริการและจ่ายค่าบริการเท่าที่จำเป็นเฉพาะเท่านั้น

             ข่าวดีก็คือว่าทุกฝ่ายกำลังเข้ามาร่วมกันแสวงหาในการสร้างองค์การที่ประสิทธิภาพและสร้างความมีน้ำใจมากขึ้น   วัฒนธรรมทางธุรกิจ, ภาวะผู้นำ, และการพัฒนามนุษย์กำลังมีแนวโน้มเอียงเข้าไปสู่ความคิดเกี่ยวกับสถานที่ทำงานที่ดีและการเลือกนายจ้าง   ธุรกิจของศตวรรษที่ 21 มีพันธะสัญญาที่มีประสบการณ์ที่ดีกว่า, ด้วยโอกาสที่ขึ้นอยู่กับผลงานและรางวังที่มีการกระจายไปสู่การทุ่มเทการทำงานที่สามารถวัดผลเป็นตัวเลขทั้งทางด้านเป้าหมายการเงินและมนุษย์

จาก การแปลเรียบเรียงในเอกสารตำราที่ชื่อ "How to Measure Human Resource Management"  โดย Jac Fitz-enz และ Barbara Davidson"

             ในทัศนะของผุ้เรียบเรียงมีข้อสรุปเชิงประยุกต์ว่าหากเป็นการทำงานของภาครัฐควรมีการวัดผลประสิทธิภาพที่เป็นตัวเลขมากกว่าการแสดงความคิดเห็นแต่เพียงอย่างเดียว เช่นการรัฐประหารนั้นทำให้เกิดผลเสียหายแก่ประเทศชาติเป็นตัวเลขเท่าใด, นักลงทุนหนีการลงทุนไปเท่าใด,การท่องเที่ยวหดหายไปเท่าใด, สังคมมีความตกต่ำหรือขาดความสุขมากน้อยเท่าใด, ค่าสูญเสียโอกาสในการที่ประเทศจะเดินหน้าไปคิดเป็นเงินเท่าใด   สิ่งนี้ก็จะทำให้บุคคลที่คิดทำการไม่ดีก็จะฉุกคิดว่าสิ่งที่เขากำลังจะดำเนินการไปอาจเป็นการทำลายบ้านเมืองให้เสียหาย และกลายเป็นบาปติดตัวยากแก่การเยียวยาได้ในท้ายที่สุด