กลอน พฤติกรรมองค์การตอนที่ 11

เรื่อง การจัดการสิทธิมนุษยชนในสถานที่ทำงาน

                 สิทธิมนุษยชนนั้น                   รวมแบ่งปันยุติธรรมทางสังคม
          เป็นแนวคิดนิยมนำเพาะบ่ม           เนื่องเป็นปมทั่วโลกกล่าวขวัญถึง
          ผู้บริหารเกาะเกี่ยวแรงกดดัน          เพื่อมุ่งมั่นสร้างสรรค์และฉุดดึง
          ความต้องการบุคคลล้วนตราตรึง  ต่างมุ่งถึงสิงต้องการอย่างสำคัญ
                 อันว่าบุคคลากรล้วนคำนึง      ต่างนึกถึงเสรีภาพอันยิ่งใหญ่
          เพื่อตัดสินใจเวลาและอย่างไร       มีผลไซร้ต่องานที่เขาทำ
          บุคคลนั้นต้องการมีส่วนร่วม          ล้วนท้นท่วมริเริ่มเพิ่มหนุนนำ
          ประชาธิปไตยอุตสาหกรรม            มุ่งเน้นย้ำเพิ่มภาระรับผิดชอบ (job enrichment)
                 กับงานกลุ่มอิสระที่อยากทำ    ต่างคอยพร่ำชั่วโมงงานที่ยืดหยุ่น (flexible working hours)
          ในสถานที่ทำงานที่ค้ำจุน               สนับสนุนเหมือนเพื่อนคนครอบครัว
          เป็นการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติ       อันเป็นศาสตร์จัดการทรัพย์มนุษย์
          เป็นกิจวัตรประจำวันไม่สิ้นสุด        สิ่งสะดุดผู้นำต้องชัดเจน
                 จุดประสงค์เพิ่มคุณค่ากลยุทธ์  ที่เร่งรุดทุนมนุษย์สุดประเสริฐ
           โดยแทนที่ทุนวัตถุหลงชุูเชิด         อาจบรรเจิดเหมือนมายาพาลุ่มหลง
           อันวัตถุนิยมอาจสับสน                  เพราะจิตปนกิเลสยึดมั่นคง
           แต่จิตใจเสื่อมสลายคุณค่าลง       การดำรงค่ามนุษย์ย่อมละเลย
                  ดูดั่งเช่นออสเตรเลียมุ่งดำรง  เปลี่ยนแปลงธงจากประเทศโฉลกดี
           สู่ประเทศที่ฉลาดปราชญ์เปรื่องศรี มาเน้นที่ฝึกอบรมพัฒนา
           ยกระดับฝีมือคนแรงงาน                 เพื่อสร้างฐานทุนมนุษย์ความรุดหน้า
           คุณภาพมันสมองมีราคา                ความก้าวหน้าประชาชาติย่อมยั่งยืน
                  เพื่อเสริมสร้างทุนมนุษย์ในคุณค่า ความก้าวหน้าผู้จัดการในยุคใหม่
           ศตวรรษยี่สิบเอ็ดเคล็ดก้าวไกล           หนึ่งเน้นให้สิทธิของลูกจ้าง (Employee Right)
           สองความมั่นคงการทำงาน(Job Security)ที่ตามมา  สามสรรหาโอกาสจ้างเป็นแนวทาง (employment opportunity)
           สี่เสมอภาครายได้เป็นเยี่ยงอย่าง     สิ่งกล่าวอ้างล้วนเสริมสร้างคนทำงาน