นิมิตสิบสองประการ

นิมิต 12 ประการ ชาดกยุคพุทธกาลนานหนักหนา พระราชาชื่อปเสนทิโกศล ทรงนิมิตตีความฝันพยากรณ์ ว่าทุรชนคนชั่วมั่วอบาย ตีความหมายหลังปีสองพันห้าร้อย ที่เสื่อมถอยศีลธรรมมีมากหลาย สิบสองข้อพระพุทธองค์อธิบาย ว่าในภายภาคหน้าในเหตุการณ์ หนึ่งทองแท่งจะไร้ค่าหาราคา พระธรรมหนาทั่วพาราหันหน้าเบือน ทั้งปุถุชนฆราวาสต่างพาหนี และหลบลี้พระธรรมหลักคำสอน สองพระปฏิมาเป็นกากปูน พระพุทธรูปเป็นวัตถุไม่เคลื่อนคลอน มองเป็นเพียงสิ่งของค่อยบั่นทอน ความเชื่อถอนพุทธธรรมนำทางจริง สามกลากเกลื้อนจะเพิ่มพูนทวีคูณ ความดีสูญความชั่วช้าเกิดมิจฉา แลลุกลามขยายตัวทั่วอาณา นิสัยหนาถ่อยเถื่อนเลียนแบบกัน สี่พระพิรุณจะซบเซาและแปรผัน ผู้คนนั้นแล้งน้ำใจและเหือดแห้ง ฝนไม่ตกต้องตามแลแห้งแล้ง ธรรมชาติแสดงโลกรับรู้ ห้าผ้าเหลืองจะโดนย่ำและเหยียดหยัน ผู้คนนั้นจะดูหมิ่นเณรพระสงฆ์ อีกสีกาแอบเข้าวัดไม่ซื่อตรง ศีลธรรมคงเสื่อมถอยไม่ตรวจตรา หกตะกวดดำจะเป็นเจ้าเข้าครองเมือง ความรุ่งเรืองเคยมีมาพาถอยหลัง ผู้เป็นใหญ่หลงอำนาจไม่ระวัง ทุกถิ่นยังกินสินบาดคาดสินบน เจ็ดดอกตูมโรยแต่เช้าเว้าคู่นอน ไม่ทันสาวเต็มตัวมั่วได้เสีย หาเชื่อฟังพ่อแม่ครูสั่งสอน ยังวัยอ่อนไม่ทันรู้ความคู่ควร แปดหมาหัวเน่าผึ้งจะตอมคล้ายของหอม คนรายล้อมทุรชนดูหอมหวน เห็นกงจักรเป็นดอกบัวแท้โซ่ตรวน สังคมรวนเพราะคนชั่วปราบคนดี เก้าบุปผาจะเป็นหมันไม่ฟูเฟื่อง ผู้ดีเขื่องตกขอบต้องหนีถอย แต่ขี้ครอกเดิ่นกร่างไร้ซอกซอย คนดีคอยหลบตามซอกไม่ออกมา สิบคืนและวันจะสั้นเข้าเมาเวลา ไม่รู้ว่ากี่โมงยามจะถามหา คนคอยเพลินโซเชียลไม่ออกมา ครอบครัวหนาไม่พร้อมหน้าคอยคุยกัน สิบเอ็ดนกน้อยจะลืมเหย้าเฝ้าเคหา หนีกันมาเมืองหลวงหลงแสงสี ลืมกำพืดวัฒนธรรมประเพณี ปล่อยพ่อแม่เป็นผีเฝ้าเรือนชาน สิบสองโคถึกเฒ่าจะวังเวง ลูกหลานเองไม่กลับมาเฝ้าปรนเปรอ โรคซึมเศร้าเหงาหงอยเฝ้าคอยเก้อ คอยแต่เพ้อถามหาจนแก่ตาย ------------------------------