puasansern999

  การเขียนบทความสามารถเขียนไปทุกรูปแบบ ขึ้นอยู่กับความรักความสนใจในการเขียนเพื่อมอบสิ่งดี ๆให้สังคมหรือช่วยแสวงหาหนทางสร้างรายได้จากการเขียนบทความ โดยถือหลักว่าให้สิ่งดี ๆกับผู้อ่านก่อน และผู้เขียนจะได้สิ่งดี ๆ เช่นกัน 1.     เขียนบทความโดยไม่มีวัตถุประสงค์ 2.     คุณคิดว่าโพสต์จะดำเนินไปได้อย่างดี และจะทำให้เกิดชื่อเสียงและความโชคดี 3.     คุณไม่เคยขยายบัญชีรายชื่ออีเมลล์ 4.     คุณไม่มีการโพสต์ของบุคคลที่เข้ามาเยี่ยม 5.     บทความที่คุณเขียนเป็นบทความที่เขียนในบล็อกครั้งแรก 6.     คุณปฏิเสธในการนำตัวอย่างของบุคคลที่เขียนบทความที่ประสบความสำเร็จ 7.     คุณคิดว่าเนื้อหาของคุณที่เขียนจะเป็นที่ยอมรับ 8.     คุณคิดว่าคุณมีเคล็ดลับในการทำเงินโดยผ่านบล็อกนี้ 9.     คุณคิดว่าโฆษณานี้จะเป็นวิถีทางที่จะทำเงินให้กับบล็อกของคุณ 10. คุณไม่มีแผนุธุรกิจเลย 11. คุณคิดว่าเนื้อหาดี ๆ จะทำให้ผู้อ่านเติบโตมากขึ้น 12. คุณคิดว่าบล็อกของคุณเกี่ยวกับการแสดงความคิดเห็นกับบล็อกอื่น ๆ 13. คุณคิดว่าเป็นเรื่องยุ่งยากในการส่งโพสต์ไปยังผู้มาเยี่ยมในที่แห่งนี้หรือในบล็อกใหญ่ ๆ 14. การขายผลิตภัณฑ์ที่สร้างความ

        สิ่งที่นักรัฐศาสตร์ หรือนักคิดทางการเมือง มักกล่าวเสมอ ๆว่าการเมืองคือเรื่องของผลประโยชน์,มนุษย์เป็นสัตว์การเมือง, การเมืองไม่มีมิตรและศัตรูที่ถาวร ฯลฯ นั้นเป็นวาทะกรรมที่เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ใช่ว่าจะเลวร้ายไปหมดสำหรับนักการเมือง นั่นก็คือจิตสำนึกของนักการเมืองในการควบคุมกิเลสจะมีมากน้อยเพียงใด ขึ้นอยู่กับอุดมการณ์ของนักการเมือง, นักคิดการเมือง,นักปฏิวัติทางการเมือง หากมีจิตสำนึกทางการเมืองมากเท่าใด การทำงานการเมืองที่เป็นเชิงสร้างสรรค์ก็มีมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งจะสังเกตุได้จากการเมืองทั่วโลก สิ่งสำคัญของนักการเมืองที่ควรพิจารณาได้แก่      1. นักการเมืองแบบเล่นการเมือง หมายถึงการเมืองที่นักการเมืองไม่ได้มีจิตสำนึกในทางการเมือง แต่มองการเมืองเป็นเพียงเกมส์อย่างหนึ่งเท่านั้น ว่าผู้เ่ล่นใครจะได้จะเสีย (Zero-sum game) การเมืองแบบสไตล์นี้ทำให้คนเรามีความหวาดระแวง และมักจะใช้วิธีลับ,ลวง,พราง จนไม่มีเวลาคิดสร้างสรรค์ทำประโยชน์แก่ราษฎรทั่วไป เพราะมัวแต่คอยแสวงหาอำนาจ, แสวงหาผลประโยชน์, และการเล่นใส่ร้าย,ใส่ไฟ, หรือโยนบาปแก่ผู้อื่น จัดว่าเป็นนักการเมืองแบบน้ำเน่า      2. นักการเมืองแบบเ