กลอนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ตอนที่ 67

             ผู้จัดการมักละเลยความเป็นจริง    อาจทอดทิ้งเรียนรู้,ฝึกอบรม
       รวมถึงการพัฒนาบุคลาเพื่อสร้างสม     มีคำคมวาทะวิชาการ
       ที่ชื่อว่าคันนิ่งแฮมให้ข้อคิด               ช่วยสะกิดการทำงานผู้บริหาร
       หากมัวแก้ปัญหาฝ่ายจัดการ              โดยไม่สานปัญหาของบุคคล
             นักปฏิบัติบุคคลต้องขับขาน         เพื่อไหว้วานบุคลาเพื่อเรียนรู้
       เพื่อส่งเสริมบุคลานำไปสู่                 เพื่อความรู้หลักสูตรฝึกอบรม
       ฝ่ายจัดการมักมองไร้ปัญหา              เป็นที่มาคันนิ่งแฮมต้องเพาะบ่ม
       โดยสนองหยั่งรู้อย่างกลืนกลม           เพื่อระดมแก้ปัญหาอย่างยาวนาน
            นักปฏิบัติงานบุคคลคอยสร้างปม    รุกระดมเริ่มแก้ในปัญหา
       ในชีวิตจริงหนทางเพื่อเยียวยา           แนวปัญหาแกักลเพื่อผ่อนปรน
       ตอบสนองคลี่คลายในภายหลัง          แต่เหนี่ยวรั้งพิจารณาเพื่อสืบค้น
       ผู้จัดการมองปัญหาจุดเริ่มต้น             บริหารคนมักรักษาระยะทาง
            กับปัญหาการจัดการในวังวน         ต้องแก้กลทุกวี่วันบังเกิดขึ้น
       จากปัจจัยนำเข้าที่ดาดดื่น                 จากจุดยืนปัญหาการจัดการ
       นำเสนอทางแก้ปัญหานั้น                 มุ่งประกันแก้ปัญหาสร้างสรรค์งาน
       เพื่อประโยชน์แนวทางบริหาร             ซี่งเป็นงานฝ่ายบุคคลสมควรทำ
            ฝ่ายจัดการอาจไม่เห็นและต่อต้าน   ไม่ชอบการแก้ปัญหาฝ่ายบุคคล
       จึงจำเป็นต้องไต่ถามเพื่อสืบค้น           เกี่ยวกับคนที่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง
       และบ่อยครั้งฝ่ายมนุษย์อาจหลงทาง     ไม่อาจสางปัญหาวิถีแจ้ง
       จำต้องเล่นมุมเวทีที่กล้าแกร่ง             เป็นจุดแข็งฝายมนุษย์สุดเชี่ยวชาญ
            โดยทั่วไปผู้จัดการเกือบทุกแห่ง     ต้องทะแยงหันหูเข้าปรึกษา
       กับบุคคลน่าไว้ใจเชื่อกันมา                เพื่อสรรหาตัดสินใจการทำงาน
       แหล่งข้อมูลคู่แข่งที่คัดมา                 มองข้ามหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำการ
       เป็นความคิดที่ดีในการงาน                ฝ่ายจัดการหันมามองทางเลือกดี                                                       
      

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

108 คำคมขงเบ้ง คำคมสอนใจ จากขงเบ้ง

ระบบการเมืองที่ดีเหมือนปลาในอ่างแก้วที่มองเห็นตัวปลาชัดเจน

ตัวแบบงบประมาณผูกพัน (Beyond Budgeting) ตอนที่หนึ่ง