การบริหารทรัพยากรมนุษย์ตอนที่ 70

             เอชอาร์เอ็มศตวรรษยี่สิบเอ็ด    กล่าวเป็นเกร็ดซับซ้อนและหลากหลาย
      ของกำัลังแรงงานที่มากมาย            ไม่ง่ายดายแก้ไขปัญหากัน
      แม้นค้นพบในจิตวิทยาบุคคลหนา      และวิชาพฤติกรรมองค์การนั้น
      และสังคมวิทยาที่กล่าวมา              เรื่องคนนายากเข้าใจและทำนาย
             สิ่งท้าทายการมนุษย์สุดสร้างสรรค์ ทุกสิ่งอันในชีวิตที่ดำรง
      ทั้งครอบครัว,สังคม,การเมืองคง        ยังมุ่งตรงเป็นประเด็นที่จดจำ
      ล้วนกระทบต่อวิถีองค์การนั้น            การรังสรรค์ของบุคคลคิดและทำ
      แม้การมนุษย์เป็นสาขาดึงดูดล้ำ         หมายมุ่งทำปริญญาเพื่อทำงาน
             เอชอาร์เอ็มหาใช่ปรับปรุงคำ      ที่หนุนนำคำจัดการงานบุคคล
      ความแตกต่างสองคำที่ขุดค้น            ที่ก้าวพ้นเป็นหน้าที่กลยุทธ์
      เป็นถ้อยคำกล่าวถึงเอชอาร์เอ็ม         เพื่อมุ่งเข็มการสรรหาไม่สิ้นสุด
      และพัฒนาบุคคลเพื่อก้าวรุด             งานมนุษย์รับผิดชอบระยะยาว
             เกือบทุกคนในฝ่ายทรัพย์มนุษย์  มุ่งสู่จุดวางแผนพิจารณา
      เพื่อมุ่งหมายผลลัพธ์ปรารถนา           ในอนาคตกาลที่ก้าวรุด
      เอชอาร์เอ็มเป็นกิจกรรมที่สำคัญ         ผู้นำนั้นคือฝ่ายทรัพย์มนุษย์
      ทำหน้าที่ดูแลอย่างเยี่ยมยุทธ์           แม้นยากสุดเนื่องมนุษย์สุดหยั่งถึง
             นักวิชาการมนุษย์ประเสริฐสุด     ที่ก้าวรุดคือเีบียร์เวลล์และเคลย์ตัน(2007:159)
      ให้ความหมายวางแผนทรัพย์มนุษย์นั้น กระบวนอันกำหนดความต้องการ
      ทั้งจำนวนบุคคล,คุณสมบัติ               ที่เด่นชัดปัจจุบัน,อนาคตกาล
      เป็นแผนพัฒนาปรับปรุงงาน              สนองผ่านความต้องการในองค์กร
             และดำเนินงานติดตามบริหาร      การจัดการประสิทธิผลทั่วอาณา
     เป็นการยากวางแผนให้ได้มา              เพื่อสรรหาภายใน,ภายนอกนั้น
     ทั้งในด้านอุปสงค์ของแรงงาน             รวมทั้งการจัดหาแรงงานทัน
     ทั้งเวลา,สถานที่บรรจุนั้น                   เหมาะสมกันกับบุคคลที่ต้องการ