กลอนเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ตอนที่ 47

       เวเบอร์แบ่งลีลาการจัดการ       หนึ่งพื้นฐานการสร้างมิตร (collegial)ทุกทิศา
ทรัพยากรและรางวัลกระจายมา        สร้างอาณาความผูกพันค่านิยม
ความรับผิดชอบบุคคลบนพื้นฐาน     คือผลงานองค์การที่ชื่นชม
การดูแลฝ่ายจัดการเพื่อปูพรม         ที่สร้างสมบุคคลาอย่างจำกัด
       สองความสามารถและแหลมคม  คอยเพาะบ่มผลผลิตและแน่นแฟ้น(meriocratic)
โดยเลือกสรรบุคลากรอย่างแก่นแกน ความแนบแน่นมุ่งเน้นในผลงาน
สามการนำ (Elite)เน้นย้ำสายบังคับ    บัญชาการพัฒนาอย่างเอาการ
ท้งอำนาจ,ทรัพยากร,ที่เจือจาน        และประสานฝ่ายจัดการระัดับสูง
       สี่ภาวะผู้นำนักบริหาร              ลีลาการจัดการที่ใฝ่หา
ที่แบ่งสรรค่านิยมในลีลา                 ที่ถามหาผู้นำที่สร้างสรรค์
แทนที่กลุ่มของผู้นำแบบฝูงชน        ระดับบนสูงสุดที่ลดหลั่น
มีผู้นำแตกต่างในระดับชั้น               ไม่กีดกั้นการเข้าถึงซึ่งข้อมูล
        ลีลาการจัดการอีกอย่างนั้น      สิ่งแบ่งปันวัฒนธรรมและองค์กร
ได้ปรับปรุงพัฒนาเอื้ออาทร            ไม่ย่อหย่อนประสิทธิผลความรุ่งเรือง
ที่ปฏิบัติโดยฝ่ายทรัพย์มนุษย์          ไม่สิ้นสุดการอบรมอย่างสิ้นเปลือง
การส่งเสริมสื่อสารที่ต่อเนื่อง            เป็นฟันเฟืองกำหนดเป้าที่ชัดเจน
        โดยส่งเสริมรางวัลไม่คุยเขื่อง   เกี่ยวกับเรื่องปรับปรุงตัวบุคคล
และสรรค์สร้างแนวแบนขององค์กร    เพื่อแบ่งตอนตัดทอนในแนวดิ่ง (Gomez,2004)
ขนาดองค์กรเป็นปัจจัยที่สำคัญ         ที่แบ่งปันวัฒนธรรมไร้ช่วงชิง
องค์กรใหญ่โครงสร้างไม่หยุดนิ่ง       ซับซ้อนจริงมุ่งมั่นคนเท่าเทียม