กลอนเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ตอนที่ 17
จากผลพวงโลกาภิวัฒน์ โลกทัศน์ยุคเก่าถูกเปลี่ยนแปลง
เช่นอาชีพ,อุตสาหกรรมใช้เรี่ยวแรง เริ่มจัดแจงจำนวนให้น้อยลง
เคยทำงานเก้าชั่วโมงมาเหลือห้า จากอ่อนล้าหมดแรงไร้พิษสง
ต้องทุ่มเทแรงกายอย่างเสื่อมโทรม กลับมาโหมความรู้กับฝีมือ
อาชีพเก่าอยู่รอดในอดีต กับความคิดโครงสร้างราชการ
ทำหน้าที่รอดพ้นมาเนิ่นนาน จากองค์การสิ่งแวดล้อมในโรงงาน
เป็นระบบแบ่งขั้นบังคับบัญชา ต้องฟันฝ่าไต่เต้าในหน่วยงาน
ความจำเป็นยืดหยุ่นในองค์การ ล้วนเรียกขานโครงสร้างในแนวราบ
ธรรมชาติอาชีพเริ่มพลิกผัน จากดึงดันควบคุมมาผ่อนผัน
จากงานเดิมติดกรอบและกีดกัน เป็นเติมฝันเฟื่องฟุ้งอย่างสรรค์สร้าง
คิดนอกกรอบเกินขอบอย่างต่อยอด เติมตลอดมากมายไม่อวดอ้าง
ใช้เสมอจนเบลอร์เผลอแนวทาง ความแตกต่างหลากหลายล้วนมากมี
เคยทำงานรูทีน (routine)มาเก่าก่อน กลับมาป้อนตัวงานเป็นโครงการ
เคยทำงานสำนักงานมาเนิ่นนาน เป็นโบราณประเพณีนิยมนาน
กลับกลายเป็นทำงานในที่บ้าน วิธีการกลับกลายผสมผสาน
ทั้งเปลี่ยนแปลงอาชีพและตัวงาน ยุทธการทรัพย์มนุษย์สุดแสนดี
ทัศนะสี่ด้านที่สำคัญ ที่ปลุกปั่นผู้บริหารทรัพย์มนุษย์
หนี่งภาวะการณ์ปัจจุบันของแรงงาน สองกะการณ์จุดอ่อนและจุดแข็ง
สามโอกาสภายนอกเพิ่มคุกคาม สี่ต้องถามว่าวิถีไม่ทิ่มแทง
จากเหตุผลเดินตามไม่พลิกแพลง ไม่เสแสร้งแกล้งทำอย่างบิดเบือน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น